Niestety scenarzyści i producent postawili na lekkie, familijne kino rozrywkowe rozdarte gdzieś pomiędzy słabą komedią a nieciekawą dramą, zaraz obok mdłego romansidła bazującego na powierzchowności jego bohaterów. Gdyby skupić się wyłącznie na ukazaniu zgubnego kultu konsumpcjonizmu, któremu ulegają przedstawiciele klasy wyższej i jego konsekwencjach w wychowaniu i dojrzewaniu emocjonalnym ich dzieci wraz z dokładnym określeniem roli niani w owym dojrzewaniu, film windowałabym bardzo wysoko. Wprawdzie kwestie te nie zostały w obrazie pominięte. Zostały po prostu bardzo spłycone. Scarlett Johansson, jak na muzę Allena, była fatalna - to chyba jeden z jej najgorszych filmów zaraz obok "Kobiety pragną bardziej". Nie sądziłam, że można aż tak sugestywnie dawać widzowi do zrozumienia, że "owy grymas został wymyślony przez reżysera, a aktor go tylko odtwarza";) Szkoda, bo akurat po niej spodziewałabym się więcej. Pozwalając sobie jeszcze na małą dygresję - ciemny kolor włosów absolutnie jej nie służy.
Nie miałam okazji przeczytać książki, ale jeżeli jest bardzo zbliżona do tego obrazu, nie mam zamiaru nadrabiać zaległości.